من دستانم را بشقاب می زنم

من بهار میشوم تو تنم را پر از شکوفه کن | مرداد ۱۳۸۵- من دستانم را بشقاب می زنم ,من بهار میشوم تو تنم را پر از شکوفه کن کومه ای برای روزهای بارانی ... چی می شه می دونم حالا که دارم اینا رو می نویسم شاید بهم بخند ین ولی من همه ی حرفایی که می زنم از رو عقل نه احساسی پوچ و ...نباید چشامون از عشق تر بشه.... به خشکی این شهر بر میخوره!!من این گوشه جای تو غم می‌خورم . تو بیرون از این میله‌ها جای من . دارم تو هوای تو پر می‌زنم . داری غصه هامو نفس می‌کشی . به یادت رها میشم از این قفس. تو از قصه من قفس می‌کشی (لینک دانلود)